Rozdział 12

Witajcie! Powracam z rozdziałem 12! Mam pytanie - jak mi wyszedł szablon? Sama go robiłam       ( drugi raz w Gimpie - jest moc! :P ) i nie wiem czy jest ok. Namęczyłam się z nim sporo, a i tak średnio wyszedł. Miał być z tyłu taki fajny cmentarz (wiecie taka nutka tajemniczości, strachu i zagłady), ale groby się zamazały i tylko krzyże widać :/. Ale truuudno się mówi. A no i właśnie jak rozdział wyszedł? Oceńcie. Miłego czytania!  

- Sądzisz, że ten wystarczy? – spytał Percy, patrząc podejrzliwie na termos.

Nico oglądał ze wszystkich stron artykuł AGD. Był zrobiony ze stali nierdzewnej, z obudówką z czarnego plastiku.

- Myślę, że każdy by się nadał. Ten ma najdłuższą gwarancję…

- I jest najdroższy – mruknął Percy.

- Nie przesadzaj. Wydać dwadzieścia pięć dolców, żeby pokonać bogów to wcale nie tak dużo.

- Tylko masz pieniądze? – syn Posejona wziął od Nica termos i sam zaczął go oglądać.

- No właśnie…  Dołożyłbyś pięć dolarów? – spytał niewinnie Nico.

Percy zmarszczył brwi.

- Wiesz że chciałem sobie kupić ten podkoszulek na promocji! Nie mam w czym chodzić…

- Ale termos jest ważniejszy – przekonywał go Nico. – Przecież wiesz, że to nasza brama do pokonania bogów…

Przez chwile mierzyli się wzrokiem. Po chwili Percy skinął głową przyznając, że syn Hadesa ma racje .

- Tak wiem- westchnął zrezygnowany.

W tym momencie w głowie Percy’ego pojawiły się wspomnienia ucieczki z miejsca polowania i wrócił myślami do momentu, w którym Nico zaczął wyjaśniać mu jego zwariowany plan…

***

Gdy udało im się zwiać musieli jak najszybciej zorientować się gdzie są. Odnaleźli jakąś leśną dróżkę i mieli nadzieje, że uda im się dotrzeć do jakiejś większej szosy.

Szli dość długo w milczeniu. Nico nie za bardzo mógł mówić z powodu bólu. Percy pomagał mu iść.

Syn Posejdona podczas tej leśnej wędrówki skupił się na własnych myślach. Zastanawiał się co się stanie jeśli Nico go okłamał. Uwierzył mu i w sumie nie wiedział dlaczego. Miał jednak nadzieje, że postąpił słusznie.

 Nagle Nico wydał z siebie jęk bólu. Percy postanowił, że zrobią sobie przerwę. Usiedli na ściółce leśnej. Syn Posejdona pomógł ułożyć się rannemu tak, aby oparł się o drzewo. Wyjął z kieszeni paczuszkę z zapasem ambrozji. Miał taki nawyk, że brał choć odrobinę ze sobą na wszelki wypadek. I jak widać przydała się. Dał niewielką dawkę synowi Hadesa.

Percy rozglądnął się. Dużo drzew, dużo krzaków i ani jednej łowczyni. Odetchnął z ulgą. Czyli byli bezpieczni. Przynajmniej na razie.

Wtem Percy zorientował się, że Nico smacznie chrapie. Musiał zasnąć z przemęczenia i bólu. Z jednej strony to dobrze, bo szybciej wyzdrowieje, ale z drugiej powinni się spieszyć, bo nie wiadomo, kiedy łowczynie zorientują się, że uciekli. Westchnął jedynie i przykucną tuż obok chłopaka. Sam był zmęczony, ale nie mógł pozwolić sobie na sen. Co jakiś czas przyłapywał się na tym, że miał zamknięte oczy. Otwierał je, ale powieki mu ciążyły. Nawet nie zorientował się jak zapadł w głęboki sen…

***

Obudził go Nico. Percy stwierdził, że jego obrażenia już się zagoiły. Syn Hadesa mógł normalnie stać i nie krzywił się z bólu. Jednak syn  Posejdona zorientował się, że popełnił błąd. Zasnął, a to było niewybaczalne. Przecież łowczynie mogły ich dorwać!

- Przepraszam. Zasnąłem. Powinienem był trzymać warte – mruknął skruszony Percy.

- Masz racje. Powinieneś. Byłeś jednak tak zmęczony, że naprawdę można Ci wybaczyć – powiedział łagodnie Nico i po chwili stwierdził jeszcze – Zniknęły Ci worki pod oczami.

- Ostatnio źle spałem – odparł syn Posejdona wzruszając ramionami.

- Nie dziwie Ci się – syn Hadesa popatrzył smutno na Percy’ego.

- Wyjaśniliśmy już, że to nie twoja wina – odparł gorzko chłopak, domyślając się o co chodziło rozmówcy. – Właśnie! Miałeś opowiedzieć mi swój plan…

Nico skinął głową. Przygryzł dolną wargę. Przez chwilę zbierał myśli i w końcu zaczął mówić:

- Od czego by tu zacząć… Wiesz jak powstał cały boski świat?

- Nooo… Bogowie zrodzili się z tytanów czyż nie? – odparł niepewnie Percy.

- Tak, tak… Ale mi chodzi o co innego. Wiesz jak ogólnie to wszystko powstało? Skąd się wzięli giganci, tytani i bogowie? – Nico gestykulował dłońmi, patrząc wnikliwie na Percy’ego.

Przez krótką chwilę syn Posejdona czuł się jak na lekcji u pana Brunera, którego udawał Chejron. Pamiętał jak wymagał on od niego wiedzy na temat mitów, a on starał się jak mógł żeby nie zawieść go jej brakiem.

- Od Chaosu – powiedział przypomniawszy sobie odpowiednią lekcje sprzed lat.

Nico skinął głową.

- Tak. O to mi chodziło. Moim planem jest uproszenie Chaosu o wessanie w siebie z powrotem całego świata bogów – syn Hadesa powiedział to takim tonem jakby chodziło o posmarowanie bułki masłem, a nie proszenie jednej z najpotężniejszych sił o wchłonięcie swoich tworów.

- Zaraz, zaraz… Jak to o wessanie? A co z ludzkością? Przecież bez bogów za podstawę chyba cała nasza kultura upadnie? – rzucał pytaniami Percy widząc luki w planie.

Nico zmarszczył brwi i wydął usta. Przez chwile się zastanawiał.

- Nie wiem – odparł w końcu. – Zapytamy Chaosu.

- Jak to zapytamy? Przecież Chaos to próżnia… Będziemy wrzeszczeć do jakiejś wielkiej dziury? – zdumiał się chłopak.

Na te słowa Nico uśmiechnął się.

- A czy jak chcemy porozmawiać z Panem D to mówimy do butelki wina?

- Kto chce z nim w ogóle rozmawiać – mruknął do siebie Percy, a następnie kontynuował rozmowę z Nicem – Czyli chcesz powiedzieć, że Chaos również może się uosabiać, że się tak wyrażę?

- Na pewno. Nawet mam pomysł jak go przywołać…

- Czyli? – syn Posejdona zachęcił Nica do kontynuowania wypowiedzi.

- Kupimy termos – Nico wyszczerzył zęby w uśmiechu.

- ŻE CO?! – Percy’emu opadła szczęka gdy usłyszał, że coś takiego może pomóc im w przywołaniu Chaosu.

- Kupimy termos – powtórzył spokojnie Nico.

- Ale po co?

- Czy ty znasz się choć trochę na fizyce? – westchnął syn Hadesa. – Termos utrzymuje stałą  temperaturę napojów, ponieważ ciepłe bądź zimne powietrze zatrzymuje właśnie próżnia.

- Czyli mam rozumieć, że coś tak potężnego możemy spróbować wywołać z termosu? – Percy wydawał się być rozbawiony.

- No właściwie tak – Nico uśmiechnął się łagodnie, a następnie przybrawszy poważny wyraz twarzy odrzekł - Dobra chyba musimy się zbierać jeśli nie chcemy mieć łowczyń na karku .

                Percy przyznał mu racje. Wstał i otrzepał się ze ściółki leśnej. Spostrzegł, że jego ubranie było w dość kiepskim stanie. Podczas polowania nie zwracał uwagi na szarpiące je gałęzie krzaków. Jego podkoszulek był w strzępach, a i spodnie nie wyglądały lepiej. Percy westchnął. Mieli większe problemy na głowie niż zniszczone ubranie.

- Następny punkt wycieczki – sklep z artykułami typu AGD – stwierdził Nico i ruszyli w dalszą podróż.

***

Percy wrócił myślami do teraźniejszości i jeszcze raz z powątpiewaniem zerknął na termos.

- No dobra masz te pięć dolców – niechętnie wyciągnął prawie ostatnie pieniądze jakie miał.

Zostało mu jedynie parę drobniaków…  Ale co zrobić – trzeba uratować świat. Nie ważne czy w schludnym czy potarganym podkoszulku.

Nico zabrał od niego pieniądze i ruszyli w stronę kas. Byli w jednej z galerii w dużym mieście jakim jest Houston. Bo tu właśnie dotarli. Na początku wyszli na jego obrzeża. Dotarli do stacji benzynowej, a jakiś facet, nieco zdziwiony ich wyglądem, wskazał im drogę do miasta. Tak właśnie tutaj się znaleźli.

Podeszli do kasjerki, która powitała ich miłym uśmiechem. Skasowała termos i powiedziała cenę. Nico szybko zapłacił i opuścili sklep.

Szli korytarzem galerii kierując się do wyjścia, gdy nagle Percy spostrzegł ciucholand z bardzo tanimi rzeczami. Lepiej mieć kiczowatą bluzkę, niż potarganą – pomyślał i pociągną Nica za ramie, aby wszedł z nim do sklepu.

W tymże second handzie było pełno ludzi, którzy przegrzebywali wielkie pudła z ciuchami. Percy od razu poszedł poszukać czegoś dla siebie. Niezadowolony z obrotu sprawy Nico stwierdził tylko, ze poczeka na niego przy wyjściu. Percy od razu go zrozumiał. Sam nie lubił takich sklepów. Mimo wszystko syn Posejdona uważał, że on jak i Nico powinni mieć nową podkoszulkę, bo ta którą syn Hadesa miał na sobie była potargana, zabłocona i zakrwawiona.

Szybko wybrał dwie: niebieską i czarną. Okazało się że z drobniaków uzbierał akurat trzy dolary czyli zostanie mu jeszcze pięćdziesiąt centów reszty. Zadowolony poszedł do kasy. Była dość spora kolejka. Większość jej zajmowały młode dziewczyny…

Dopiero po chwili zorientował się, że popełnił błąd – wszedł do gniazda os.  Było jednak za późno. Strach ścisnął mu gardło. Łowczynie zaatakowały, a jedyne co Percy mógł zrobić to schować się za jednym z pudeł z ciuchami…